Galeria Sław PLKK: Elżbieta Trześniewska

Galeria Sław Polskiej Ligi Koszykówki Kobiet - Elżbieta Trześniewska Bez wątpienia Elżbieta Trześniewska zalicza się do grona najlepszych polskich koszykarek. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat wielokrotnie wybierano ją najlepszą zawodniczką ligi, a także najskuteczniejszą koszykarką sezonu. „Patelka” również „etatowo” uczestniczyła w meczach gwiazd ligi. Dzięki znakomitym parametrom fizycznym – 190 cm i 80 kg, w zależności od sytuacji na parkiecie zawodniczka może występować na pozycji silnej skrzydłowej, jak i centerki. W obydwu rolach prezentuje się wybornie. Prywatnie koszykarka jest kochającą matką i żoną, to także osoba niezwykle skromna, kontaktową, obdarzoną ogromnym poczuciem humoru. Elżbieta Maria Judyta Trześniewska urodziła się 2 września 1972 roku w Jeleniej Górze. Zawodniczka ma dwie siostry – starszą o 4 lata Ewę i młodszą o 9 lat Magdę. Obie trenowały koszykówkę. Elżbieta Trześniewska swoją „wielką przygodę” z basketem rozpoczęła już na początku roku 1985 w Szkole Podstawowej nr 8 w Jeleniej Górze. Dwunastoletnią dziewczynkę na trening prowadzony przez trenera Mirosława Trześniewskiego przyprowadziła starsza siostra. Po dwóch latach zawodniczka wraz z koleżankami zdobyła srebrny medal igrzysk młodzieży szkolonej. Warto podkreślić, że skład MDK Karkonosze tworzyły dziewczynki o rok młodsze od większości drużyn uczestniczących w tej imprezie. Młoda i dobrze zapowiadająca się zawodniczka, występowała w swoim klubie jednocześnie w kadetkach i w juniorkach. Pierwszy raz do reprezentacji powołał ją trener Mirosław Noculak. Po ukończeniu podstawówki koszykarka rozpoczęła naukę w I LO w Jeleniej Górze. Przez następne dwa lata, ambitne, kilkunastoletnie koszykarki walczyły w lidze międzywojewódzkiej o awans Karkonoszy do drugiej ligi. W tym czasie nie istniała, tak jak obecnie, ekstraklasa, tylko I i II liga. Jeleniogórzanki nie zrealizowały tego celu, a ich liderka zaledwie 17-letnia „Patelka”, wraz z koleżanką (Krysią Górak) i „swoim” trenerem opuściła rodzinne miasto i udała się na Górny Śląsk, do pierwszoligowej drużyny ROW Rybnik. Dla tak młodej zawodniczki było to ogromnym wyzwaniem nie tylko pod względem sportowym, ale także szkoły życia. Koszykarka była daleko od domu i rozpoczęła naukę w nowej szkole – I LO w Rybniku, a także musiała nadrobić różnicę poziomu sportowego dzielącego klasy rozgrywek. Dzięki ambicji i ciężkiej pracy na indywidualnych treningach sprostała temu zadaniu. Przygoda z rybnickim sportem trwała zaledwie jeden sezon, ponieważ sport finansowany przez kopalnie po prostu rozpadł się, a wszystko było pokłosiem zmian ustrojowych w Polsce, które nastąpiły w 1989 roku. W lipcu 1990 roku niespełna 18-letnia zawodniczka ponownie musiała zmienić barwy klubowe. Tym razem poprzeczkę miała postawioną bardzo wysoko. Trafiła do ówczesnego Mistrza Polski – Włókniarza Pabianice. Czekało ją nie lada wyzwanie, bowiem musiała zastąpić w zespole Małgorzatę Gliszczyńską-Kozerę która co warte podkreślenia była jedyną zawodniczką w historii polskiej koszykówki, która występowała jednocześnie w reprezentacji kraju kadetek, juniorek i seniorek. cdn