Rafał Sroka: Praca czy talent?

Nie jest tajemnicą, że wybitni sportowcy to ludzie utalentowani i pracowici. Często zdarza się jednak, że w sporcie trafiają się zawodnicy bardzo zdolni, nie zawsze jednak z wielkim zapałem. Z drugiej strony na treningu staje do pojedynku z taką jednostką zawodnik o wielkim sercu do gry, ale bez błysku, u którego podnoszenie umiejętności związane jest wyłącznie z ciężką pracą i zaangażowaniem. Zwłaszcza w grupach młodzieżowych jeśli trafią nam się takie osobowości częstokroć zastanawiamy się co zrobić ? Z pewnością trzeba dążyć do sytuacji by ten utalentowany nie odstawał od grupy pod względem zaangażowania. Zdajemy sobie przecież sprawę, że jest w stanie osiągnąć bardzo wiele i musi to być poparte treningiem. Oczywiście by zostać zawodowcem w prawdziwym tego słowa znaczeniu potrzebne jest jedno i drugie. Problem zaczyna się jeśli na tym poziomie pojawia się u sportowców brak motywacji do pracy a patrzą na zaistniałą sytuację młode zawodniczki doskonalące swoje rzemiosło koszykarskie? W moim odczuciu odpowiedz na to pytanie jest prosta. W sporcie zawodowym wielki talent, który nie jest poparty chęcią poprawiania własnych umiejętności nie ma racji bytu. Dlatego wybitni zawodnicy na każdym etapie swojej kariery sportowej powinni być tego świadomi. Trener powinien postawić na zawodnika, który jest przykładem zaangażowania na treningu, nawet jeśli zdaje sobie sprawę, że koszykarka która swoim nieprzeciętnym talentem jest mu stanie zagwarantować wynik sportowy najzwyczajniej w świecie bumeluje. Na dłuższą metę bowiem stawianie na zdolną zawodniczkę, ale mało pracowitą, spowoduje brak motywacji na treningach u pozostałych, a co za tym idzie obniży poziom sportowy zespołu. Na Wasze opinie, pytania, pomysły czekam pod adresem mailowym coachrafa@wp.pl