Pożegnanie Trześniewskiej i Wlaźlak

Pierwszy raz od lat w kasach zabrakło biletów dla wszystkich, którzy chcieli zobaczyć niedzielne widowisko. Tłumy kibiców przyszły w niedzielne popołudnie do hali przy al. Unii Lubelskiej nie ze względu na mecz z mistrzem Polski (który był niezłym widowiskiem) lecz by podziękować tym dwóm znakomitym koszykarkom za lata gry dla ŁKS i reprezentacji Polski. Piętnaście minut przed rozpoczęciem spotkania odbyła się pierwsza część imprezy pożegnalnej, czyli festiwal przemówień i podziękowań ważnych osobistości. Obie zawodniczki opowiadały swoje wspomnienia z bogatych karier sportowych: m.in. z Mistrzostw Europy z Katowic i Igrzysk Olimpijskich w Sydney. W przerwie meczu nastąpiła druga odsłona podziękowań. Zawodniczki zostały obdarowane niezliczoną ilością pucharów, nagród i prezentów. Utonęły także w powodzi kwiatów. Osobiście zawodniczkom dziękowali politycy, działacze, trenerzy, byłe i obecne zawodniczki oraz kibice. Z kwiatami przyszły także grupy młodzieżowe ŁKS, dla których Elżbieta Trześniewska i Sylwia Wlaźlak pozostaną niedoścignionymi wzorami. Osób chętnych do ucałowania obu zawodniczek było tak dużo, że druga połowa meczu rozpoczęła się z piętnastominutowym opóźnieniem. Gratulacjom i podziękowaniom nie było końca. I my, Polska Liga Koszykówki Kobiet, również się do nich dołączamy. Elżbieta Nowak-Trześniewska urodziła się 2. września 1972 roku w Jeleniej Górze. Tam właśnie stawiała swoje pierwsze koszykarskie kroki. Już wtedy przepowiadano jej wspaniałą karierę. Na ekstraklasowych parkietach występowała przez 18 sezonów zdobywając 15 medali Mistrzostw Polski. Zadebiutowała w lidze jako siedemnastolatka w barwach ROW Rybnik. Po rocznej przygodzie z tym zespołem przeniosła się do Pabianic, gdzie od razu została pierwszoplanową postacią miejscowego Włókniarza i całej ligi. Po dwóch złotych i dwóch srebrnych medalach postanowiła zmienić barwy klubowe. W 1994 roku zasiliła szeregi ŁKS, który wówczas powracał na szczyt. W Łodzi również zdobyła po dwa krążki z najcenniejszych kruszców, będąc niekwestionowaną gwiazdą całej ligi. Z drużyną ŁKS osiągnęła największy klubowy sukces w karierze - w 1998 roku doszła do półfinału Pucharu imienia Liliany Ronchettii. Po czterech latach w ŁKS powróciła za miedzę do Pabianic. Z zespołem Polfy regularnie zdobywała srebrne medale w krajowym championacie. Sezon 2004/05, pierwszy bez medalu po 15 latach, przesądził o zmianie barw klubowych. Następny rok spędziła w Polkowicach, gdzie CCC było o krok od wyeliminowania w półfinale play-off późniejszych mistrzyń Wisły Kraków. Znakomita postawa środkowej została dostrzeżona przez działaczy spod Wawelu i następny sezon Trześniewska spędziła właśnie w Krakowie. Zwieńczeniem bogatej kariery był właśnie piąty złoty medal zdobyty z Wisłą Can-Pack. Elżbieta Trześniewska w karierze ligowej zdobyła 15 medali (5 złotych, 8 srebrnych i 3 brązowe), dostała dwukrotnie tytuł MVP ligi: 1995/96, 1996/97, została wybrana 8-krotnie do najlepszej piątki ligi: 1995/96, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2001/02, 2002/03, 2003/04. Wystąpiła w 568 meczach zdobywając 9.218 punktów - co daje średnią 16,2. Tylko raz (1999/2000) wygrała klasyfikację najskuteczniejszych zawodniczek ligi lecz w każdym sezonie plasowała się w czołówce. Rekord ligowy w ilości zdobytych punktów w jednym meczu, to 50! w meczu z Olimpią Poznań 19. lutego 1993 roku - miała wówczas 21 lat! Kariera reprezentacyjna przedstawia się równie imponująco: zdobyła Mistrzostwo Europy w Katowicach w 1999 roku, w 2000 zajęła 8. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, w 1994 zajęła 13. miejsce na Mistrzostwach Świata w Australii. W sumie wystąpiła na 4 turniejach Mistrzostw Europy (1993 we Włoszech, 1999 w Polsce, 2003 we Francji, 2005 w Grecji). W 1988 występowała także na Mistrzostwach Europy kadetek w Timisoarze. Sylwia Gawrysiak-Wlaźlak urodziła się 24. marca 1973 roku w Łodzi. Przygodę z koszykówką zaczęła w Społem Łódź, z którego przeniosła się do ŁKS w 1988 roku. Już od sezonu 1989/90 prowadziła zespół jako pierwsza rozgrywająca. Była niekwestionowanym liderem, kapitanem i generałem trzymającym drużynę twardą ręką, przy czym zawsze uśmiechnięta i pogodna była dobrym duchem zespołu. Na boiskach ekstraklasowych spędziła również 18 sezonów zdobywając 12 medali Mistrzostw Polski. Od 1988 roku nieprzerwanie przez 11 lat grała dla Łódzkiego Klubu Sportowego sięgając z nim po dwa tytuły mistrzowskie i trzy srebrne krążki. W 1998 roku wraz Elżbietą Trześniewską osiągnęła największy klubowy sukces w karierze dochodząc do półfinału Pucharu imienia Liliany Ronchettii. Rok 1999 przyniósł złoty medal Mistrzostw Europy oraz zmianę barw klubowych. Przeprowadzka do Pabianic była dobrym posunięciem pod względem sportowym, gdyż wraz z drużyną Polfy regularnie grała w finale Mistrzostw Polski. Jej wysiłki zostały docenione w sezonie 2000/2001, kiedy to została wybrana MVP ligi. Przyszły też jednak i złe momenty - przed sezonem 2004/05 nabawiła się groźnej kontuzji, przez co musiała pauzować cały rok. Powrót również nie okazał się łatwy. Po dwóch sezonach wyciętych ze sportowego życiorysu zdecydowała się na powrót do ŁKS. Po raz drugi przeprowadzka była strzałem w dziesiątkę. Sylwia Wlaźlak przez kolejne trzy lata reprezentowała barwy klubu z Łodzi, będąc najlepszą polską rozgrywającą ekstraklasy. Była najlepszą rozgrywającą w Polsce ostatniego dwudziestolecia, a jej następczynie muszą dużo pracować, by móc spróbować jej kiedyś dorównać. Sylwia Wlaźlak w karierze ligowej zdobyła 12 medali (2 złote, 7 srebrnych i 3 brązowe), tytuł MVP ligi przypadł jej w sezonie 2000/2001, została wybrana 4-krotnie do najlepszej piątki ligi: 1995/96, 1998/99, 1999/00, 2000/01. Wystąpiła w 592 meczach zdobywając 5.389 punktów - średnia 9,1. W każdym sezonie była królową asyst. Rekord ligowy w ilości zdobytych punktów w jednym meczu to 33 w meczu ze Stilonem Gorzów 20. listopada 1993 roku. Zdobyła również dwa Puchary Polski z ŁKS (1991 i 1992). Równie bogata jest jej kariera reprezentacyjna i bardzo podobna do kariery Elżbiety Trześniewskiej: Mistrzostwo Europy z Katowic w 1999 roku, 8. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000, w 1994 13. miejsce na Mistrzostwach Świata w Australii. W sumie wystąpiła na 4 turniejach Mistrzostw Europy (1991 w Izraelu, 1993 we Włoszech, 1999 w Polsce, 2003 we Francji). Ponadto zdobyła brązowe medale Mistrzostw Europy i Świata juniorek - odpowiednio w 1992 i 1993.