,

Lista aktualności

Rafał Sroka: Zasady współczesnej obrony

Trenerzy szukają jak najlepszych rozwiązań w zakresie defensywy indywidualnej i zespołowej. Sprawdzone sposoby okazują się najlepsze i często właśnie one decydują o sukcesie. Jednak nie można zapomnieć o nowych, zapożyczonych z ligi zawodowej, zagraniach.

,

Obrona indywidualna wymaga dużego zaangażowania zawodnika. Przygotowanie mentalne i zmobilizowanie do tych poczynań jest kluczem do sukcesu. Jednak popularne hasło "defense" byłoby trudne do zrealizowania bez przygotowania motorycznego. Krok odstawno - dostawny jest podstawą do realizacji założeń defensywnych. Dziś kanonem staje się ukierunkowanie zawodnika z piłką. Czemu służy to działanie? Z pewnością nie świadczy ono o obrońcy. Bardziej chodzi o to by pozostali obrońcy wiedzieli, z której strony spodziewać się zagrożenia. Drugim aspektem jaki chciałbym poruszyć jest współpraca zawodników defensywnych w układach dwójkowych. Mam tu na myśli zachowanie w akcjach zarówno dotyczących zasłon do jak i od piłki. Jeśli chodzi o klasyczne zagrania pick and roll i pick and pop pamiętać należy o przyjętych założeniach, które nie powinno się zmieniać. Gracz kryjący zawodnika wyzwalanego moim zdaniem powinien przeciskać się na szczycie zasłony choć są różne szkoły. Z kolei gracz kryjący zawodnika wyzwalającego (stawiającego zasłonę, którego stopy powinny być ustawione w linii kosza) powinien zablokować ruch uwolnienia do momentu gdy obrońca kryjący gracza z piłką będzie przygotowany do ponownego krycia. Często zdarza się, że stosuje się podwojenie w celu przechwycenia piłki. Przy prostym zablokowaniu i powrocie do swojego zawodnika pomagającego obrońcy. Nie potrzebne są korekty pozostałych zawodników z wyjątkiem ich pomocy i krycia na zasadzie trójkąta rozwartokątnego (umiejętność widzenia gracza z piłką i swojego zawodnika). Jeśli stosuje się podwojenie w celu przechwycenia piłki potrzebna okazuje się rotacja, w której udział bierze jeden dodatkowy zawodnik z tzw. pozycji pokrewnej. Chodzi tu o zawodników podkoszowych z pozycji 4 i 5, którzy zmieniają się kryciem podczas tej akcji. Pick and roll rozgrywany jest bowiem z reguły między zawodnikami wewnętrznymi a zewnętrznymi. Taka zmiana krycia spowoduje że ułatwiona staje się gra 1 na 1 zarówno dla graczy niskich jak i wysokich. Jak przedstawia się sytuacja w przypadku zasłon od piłki? Jeśli są to zasłony do kosza, najlepszym i najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest zablokowanie ruchu do kosza zawodnika wyzwalanego i powrót do swojego gracza gdy pozycja jest ustabilizowana, a gracz wyzwalany nie ma możliwości uzyskania podania na czystą pozycję. Jeśli chodzi o zasłony od piłki od kosza pamiętać należy o ustalonym systemie ruchów obrońców. Z reguły defensor kryjący gracza wyzwalanego porusza się jego śladami i jest to najlepsze rozwiązanie. Jak wygląda sytuacja gdy przeciskanie na zasłonie jest utrudnione? Jeśli posiadamy sprawny i dość wyrównany zespół warto zastosować przekazanie krycia. Jest to dużo prostszy sposób obrony i dzięki temu gracze ataku są absorbowani przez obrońców cały czas. Obrona każdy swego to nic innego jak piątkowy układ defensywy, w którym każdy z zawodników odpowiada za swoich atakujących. Są tutaj dwa systemy. Pierwszy z nich, rzadziej stosowany, to nic innego jak obrona z pomocą wszystkich zawodników na zasadzie trójkata rozwartokatnego. Drugi, częściej stosowany, to nic innego jak krycie w pozycji zamkniętej w odległości jednego podania swoich przeciwników oraz w/w zasada w przypadku odległości co najmniej dwóch podań. Obrona rotacyjna to kolejny sposób na utrudnianie gry przeciwnikowi. Podwajanie najlepszych zawodników rywala i zmiana w kryciu pozostałych to skuteczny sposób zwłaszcza na zawodowym poziomie. Ostatnie z systemów obrony to obrony strefowe, w których kryte są pola boiska. Dziś jednak sprawność i przygotowanie drużyn powoduje, że momentami jest to niemalże obrona "każdy swego". Obrony strefowe podzieliłbym na podkoszowe, mieszane i na całym boisku. Obrony podkoszowe w moim odczuciu podzielić można na nieparzyste czyli mające w pierwszej linii jednego bądź trzech zawodników oraz parzyste mające dwójkę graczy z przodu. Wśród nieparzystych najczęściej stosowane i skuteczne są 1 x 2 x 2. mające na celu ograniczenie poczynań zawodników obwodowych rywala z naciskiem na zawodnika prowadzącego grę, 3 x 2 podobną do 1 x 2 x 2 blokującą penetrację podkoszową graczy zewnętrznych oraz 1 x 3 x 1 mającą na celu podwajanie skrzydeł i odcięcie najbliższych podań. Jeśli chodzi o strefy parzyste prym wiedzie szczególnie obrona 2 x 3 , prowokująca rywali do rzutu z dystansu, w której zakładamy, że przeciwnik ma w swoim składzie groźniejszych graczy podkoszowych oraz 2 x 1 x 2 pilnująca centrów drużyny przeciwnej grożnych na linii rzutów wolnych i uniemożliwiająca penetrację a skłaniająca wyłącznie do rzutu. Jeśli chodzi o strefy mieszane wyróżniłbym oprócz charakterystycznych obron 4 + 1 w rombie i kwadracie, mających na celu uniemożliwienie gry indywidualnej najlepszym zawodnikom drużyny przeciwnej, także obronę zmienną mieszaną. Wśród tych rozwiązań najskuteczniejsze w moim odczuciu jest przejście z obrony każdy swego na strefę 2 x 3, po pierwszym podaniu w którąkolwiek ze stron. Można także zastosować ciekawy system defensywy tzw domek, w którym z ustawienia nieparzystej strefy 1 x 2 x 2 zmienia się defensywa po podaniu w jedną ze stron na każdy swego, z kolei w drugą w obronę parzystą 2 x 3. Możliwości zachowań obronnych jest więc mnóstwo, a rolą trenera odpowiedni wybór zachowań indywidualnych jak i zespołowych. Ważne by były dopasowane do możliwości zawodników i konsekwentnie realizowane.